متاورس (metaverse) مفهمومی از دنیای دیجیتال سه بعدی است . متاورس شامل فضا های مجازی ای است که شما می توانید با استفاده از آواتاری که برای خود ایجاد کرده اید، کشف کنید. در متاورس، می توانید بازی کنید، به خرید بروید، با دوستانتان در یک کافی شاپ مجازی معاشرت کنید، با همکارانتان در یک دفتر مجازی کارکنید و بسیاری از تجربیات دیگر را داشته باشید.
برخی از بازی های ویدئویی و ابزارهای اجتماعی سازی کار، قبلا عناصر خاص خود را در متاورس پیاده سازی کرده اند.
پروژه های ارزهای دیجیتال مانند: دسنترالند (Decentraland) و سندباکس (Sandbox)، در حال حاضر دنیای دیجیتال خود را در متاورس راه اندازی کرده اند. با این حال، مفهوم متاورس نسبتا جدید است. بنابراین بیشتر قابلیت های آن هنوز در دست توسعه هستند. شرکت هایی مانند فیسبوک (متا)، مایکروسافت (Microsoft) و انویدیا (Nvidia) نیز شروع به ایجاد نسخه های متاورسی خود کرده اند.
شرکت های فناوری برای ارائه یک تجربه مجازی فراگیر و برای تقویت و توسعه این دنیای سه بعدی، از فناوری های پیشرفته استفاده می کنند. چنین فناوری هایی شامل بلاک چین، واقعیت افزوده (AR)، واقعیت مجازی (VR)، بازسازی سه بعدی، هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیا (Internet of things (IoT)) است.
معرفی:
ایده یک متاورس از نیل استفنسن (Neal Stephenson) در سال ۱۹۹۲ سرچشمه گرفته است. رمان تخیلی او به نام برف سقوط (Snow Crash)، دنیای آنلاینی را نشان می داد که در آن مردم می توانستند از آواتار های دیجیتال، برای کشف و فرار از دنیای واقعی استفاده نمایند. دهه ها بعد، شرکت های بزرگ فناوری شروع به ساختن نسخه های متاورسی بری آینده کردند.
متاورس چیست؟
متاورس مفهومی از دنیای سه بعدی و دیجیتال است. دنیایی را متصور شوید که در آن می توانید از راه دور کار کنید، از موزه های مجازی دیدن کنید تا جدیدترین آثار هنری را ببینید، یا در یک کنسرت مجازی به طرفداران گروه راک بپیوندید، همه اینها در خانه خودتان اتفاق میوفتد.
اکسی اینفینیتی (Axie Infinity)، دسنترالند (Sandbox) و سند باکس (Decentraland) قبلا جنبه های خاصی از متاورس را ادغام کرده اند تا عناصر متعددی از زندگی ما را وارد دنیای آنلاین کنند. با این حال، متاورس هنوز در حال توسعه است. هیچ کس نمی داند که آیا فقط یک متاورس بزرگ و فراگیر وجود خواهد داشت یا چند متاورس که بتوانید بین آنهاسفر کنید.
همانطور که این ایده همچنان در حال توسعه است، انتظار می رود که فراتر از بازی های ویدئویی و پلتفرم های رسانه های اجتماعی گسترش پیدا کند. کار از راه دور، حکومت غیر متمرکز و هویت دیجیتال تنها برخی از ویژگی های بالقوه ای هستند که توسط متاورس پشتیبانی می شود. همچنین می تواند از طریق هدست ها و عینک های واقعیت مجازی، چند بعدی تر شوند. بنابراین کاربران می توانند در واقع به صورت فیزیکی قدم بزنند تا فضاهای سه بعدی را کشف نمایند.
آخرین پیشرفت متاورس:
با تغییر نام فیسبوک به متا در اکتبر ۲۰۲۱، متاورس به کلمه ای محبوب تبدیل شد. این غول رسانه های اجتماعی برای انجام تغییر نام تجاری خود، منابعی را در بخش جدید به نام آزمایشگاه واقعیت (Reality Labs) ریخت تا حداقل ۱۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ هزینه کند. ایده این است که محتوای متاورس از طریق، نرم افزار و همچنین هدست های واقعیت افزوده و مجازی توسعه یابد. مارک زاکربرگ (Mark Zuckerberg) به عنوان مدیر مجموعه، می گوید که متاورس در آینده به اندازه تلفن های هوشمند گسترده خواهد شد.
همه گیر شدن ویروس کورونا، علاقه به توسعه متاورس ها را نیز افزایش داده است. از آنجایی که افراد بیشتری از راه دور شروع به کار کرده اند، تقاضا برای راه های تعاملی برای ارتباط گرفتن با دیگران افزایش یافته است. فضاهای سه بعدی مجازی که به همکاران اجازه می دهد به جلسات کاری بپیوندند و به هم نزدیک شوند و کنار یکدیگر کار کنند، در حال افزایش است. مش مایکروسافت (Microsoft Mesh) که در نوامبر ۲۰۲۱ رونمایی شد یک نمونه از این فضاهاست. مش، دارای فضاهای همه جانبه برای کاربران است تا با استفاده از آواتار های خود با هم در تعامل باشند و با یکدیگر کار کنند و جلسات کاری جذاب و سرگرم کننده ای را از راه دور داشته باشند.
برخی از بازی های آنلاین نیز متاورس را پذیرفته اند. بازی موبایل واقعیت افزوده پوکمون گو (Pokémon Go) یکی از اولین بازی هایی بود که به این فضا دسترسی پیدا کرد و به بازیکنان اجازه داد تا پوکمون های مجازی خود را در دنیای واقعی با استفاده از یک اپلیکیشن در گوشی هوشمند، شکار کنند. فورتنایت (Fortnite)، یکی دیگر از بازی های محبوبی است که فعالیت های گسترده ای از جمله میزبانی رویداد ها و کنسرت های برند و غیره را در دنیای سه بعدی خود گسترش داده است.
جدا از رسانه های اجتماعی و پلتفرم های مربوط به بازی، شرکت های فناوری مانند انویدیا (Nvidia)، فرصت های جدیدی را در دنیای مجازی باز کرده اند. انویدیا اومنی ورس (Nvidia Omniverse)، یک پلتفرم باز است که به منظور تسهیل همکاری بین مهندسان، طراحان و سازندگان طراحی شده است و فرصتی است که فضاهای سه بعدی را به یک جهان مشترک متصل کند.
فناوری های کلیدی که به متاورس قدرت می دهند.
برای همه جانبه تر کردن تجربه متاورس، شرکت ها از فناوری های پیشرفته مانند بلاک چین، واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR)، بازسازی سه بعدی، هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیا (IoT) استفاده می کنند تا به این/ دنیای سه بعدی قدرت ببخشند.
بلاک چین و ارز دیجیتال:
فناوری بلاک چین یک راه حل غیرمتمرکز و شفاف برای اثبات مالکیت دیجیتال، جمع آوری دیجیتال، انتقال ارزش، حاکمیت، دسترسی و قابلیت همکاری ارائه می دهد. ارزهای دیجیتال به کاربران این امکان را می دهد که ارزش خود را در حین کار و معاشرت در دنیای دیجیتال و سه بعدی منتقل نمایند.
به عنوان مثال، ارز دیجیتال را می توان برای خرید زمین های مجازی در دسنترالند (Decentraland) استفاده نمود. بازیکنان در دسنترالند می توانند، زمین های ۱۶×۱۶ متری را در قالب توکن های غیر قابل تعویض (NFT) به ارز دیجیتال بازی یعنی مانا (MANA) خریداری کنند. با پشتیبانی از فناوری بلاک چین، می توان مالکیت این زمین های مجازی را ایجاد و تضمین کرد. در آینده، ارز دیجیتال می تواند به طور بالقوه افراد را تشویق به این کند که در متاورس شروع به فعالیت کنند. از آنجایی که شرکت های بیشتری دفاتر خود را برای کار از راه دور، آنلاین می کنند، ممکن است شاهد ارائه مشاغل مرتبط با متاورس باشیم.
واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR):
واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR)، می توانند یک تجربه سه بعدی فراگیر و جذاب را به ما بچشانند. اینها نقاط ورود ما به دنیای مجازی هستند. اما تفاوت بین این دو چیست؟
واقعیت افزوده از عناصر و شخصیت های بصری دیجیتال برای تغییر شکل دنیای واقعی استفاده می کند. همچنین در دسترس تر از واقعیت مجازی است و تقریبا در هر تلفن هوشمند یا دستگاه دیجیتالی همراه دوربین قابل استفاده است. از طریق برنامه های واقعیت افزوده، کاربران می توانند محیط اطراف خود را با تصاویر دیجیتالی که با آنها در تعامل هستند، مشابه آنچه در بازی پوکمون گو (Pokémon GO) داریم، مشاهده کنند. وقتی بازیکنان دوربین گوشی خود را باز می کنند، می توانند پوکمون ها را در محیط واقعی نیز ببینند.
واقعیت مجازی، متفاوت عمل می کند. بسیار شبیه به مفهوم متاورس، یک محیط مجازی کاملا کامپیوتری تولید می کند. سپس کاربران می توانند با استفاده از هدست های واقعیت مجازی، دستکش ها و حسگر ها اتفاقات را تجربه کنند.
نحوه کار واقعیت افزوده و واقعیت مجازی، مدل اولیه متاورس را نشان می دهد. واقعیت مجازی در حال حاضر در حال ایجاد دنیای دیجیتالی است که محتوای بصری تخیلی را در خود جای داده است. همانطور که فناوری آن کامل تر می شود، واقعیت مجازی (VR) می تواند تجربه متاورس را برای شبیه سازی فیزیکی با تجهیزات خود گسترش دهد. کاربران می توانند احساس کنند، بشنوند و با افرادی در دیگر نقاط جهان ارتباط برقرار کنند. با توجه به تبلیغات پیرامون متاورس، می توان انتظار داشت که شرکت های متاورس بیشتری در آینده ای نزدیک در توسعه تجهیزات واقعیت افزوده و واقعیت مجازی سرمایه گذاری کنند.
هوش مصنوعی (AI):
هوش مصنوعی در سال های اخیر به طور گسترده ای در زندگی ما استفاده شده است: برنامه ریزی استراتژی کسب و کار، تصمیم گیری، تشخیص چهره، محاسبات سریعتر و موارد دیگر.
اخیرا متخصصان در حال بررسی هوش مصنوعی برای امکان استفاده از آن برای ایجاد متاورس های غوطه ور بوده اند.
هوش مصنوعی این پتانسیل را دارد که اطلاعات زیادی را با سرعت برق پردازش کند. در ترکیب با ماشین تکنیک های یادگیری، الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند از تکرار های قبلی، با در نظر گرفتن اطلاعات تاریخی برای دستیابی به خروجی ها و بینش های منحصر به فرد، یاد بگیرند.
در متاورس، هوش مصنوعی را می توان برای شخصیت های غیر قابل بازی (NPC) در سناریوهای مختلف اعمال کرد. شخصیت های غیر قابل بازی (NPC) تقریبا در هر بازی وجود دارند. آنها بخشی از محیط بازی هستند که برای واکنش و پاسخ به اقدامات بازیکنان بازی طراحی شده اند. با توانایی های پردازشی هوش مصنوعی، NPC ها را می توان در فضاهای سه بعدی قرار داد تا مکالمات واقعی با کاربران را بهتر کنند یا کارهای خاص دیگری را انجام دهند. برخلاف یک کاربر انسانی، یک هوش مصنوعی یا NPC می تواند به تنهایی اجرا شود و میلیون ها بازیکن به طور همزمان از آن استفاده کنند. همچنین می تواند به چندین زبان مختلف کار کند.
یکی دیگر از کاربردهای بالقوه هوش مصنوعی در ایجاد آواتارهای متاورس است. از موتورهای هوش مصنوعی می توان برای تجزیه و تحلیل تصاویر دو بعدی یا اسکن های سه بعدی برای تولید آواتارهایی استفاده کرد که واقعی تر و دقیق تر به نظر می رسند. برای پویایی بیشتر فرآیند، هوش مصنوعی همچنین می تواند برای ایجاد حالات چهره، مدل مو، لباس ها و ویژگی های مختلف برای بهبود انسان های دیجیتالی که ایجاد می کنیم به کار برده شود.
بازسازی سه بعدی (۳D reconstruction):
این فناوری جدید نیست، اما استفاده از آن در طول همه گیری ویروس کرونا بیشتر شده است، به ویژه در صنعت املاک و مستغلات. زیرا قرنطینه ها مانع از بازدید خریداران شخصا از املاک می شد. بنابراین، برخی از آژانس ها از فناوری بازسازی سه بعدی برای ایجاد تور دارایی مجازی استفاده می کردند. این عملکرد بسیار شبیه متاورس متصور ماست، خریداران می توانند خانه های جدید را از هر زاویه ای بررسی کنند بدون اینکه قدمی به داخل آن بگذارند و پس از پسندیدن، آن را خریداری کنند.
یکی از چالش های متاورس ایجاد یک محیط دیجیتالی است که تا حد امکان به دنیای واقعی ما نزدیک به نظر برسد. با کمک بازسازی سه بعدی متاورس می تواند فضاهای واقعی و طبیعی ایجاد کند. از طریق دوربین های سه بعدی ویژه، می توانیم با داشتن مدل های فوتورئالیستی سه بعدی دقیق از ساختمان ها، مکان های فیزیکی و اشیا، دنیای خود را آنلاین کنیم. سپس اطلاعات فضایی سه بعدی وعکس های اچ دی و فور کی به رایانه ها منتقل می شوند تا یک نسخه شبیه سازی مجازی در متاورس پردازش و تولید کنند. این کپی های مجازی از اشیا دنیای فیزیکی را می توان به عنوان دو قلو های دیجیتال نیز نام برد.
اینترنت اشیا (IoT):
مفهوم اینترنت اشیا برای اولین بار در سال ۱۹۹۹ معرفی شد. به زبان ساده، اینترنت اشیا، سیستمی است که همه چیز را در دنیای فیزیکی ما می گیرد و آنها را از طریق حسگرها و دستگاه ها به اینترنت متصل می کند. پس از اتصال به اینترنت، این دستگاه ها دارای شناسه منحصر به فرد و قابلیت ارسال یا دریافت اطلاعات به صورت خودکار خواهند بود. امروزه اینترنت اشیا ترموستات ها، بلندگوهای فعال شده با صدا، دستگاه های پزشکی و موارد دیگر را به طیف وسیعی از داده ها متصل می کند. یکی از کاربرد های اینترنت اشیا در متاورس، جمع آوری و ارائه اطلاعات از دنیای فیزیکی است. این امر باعث افزایش دقت نمایش های دیجیتال می شود. برای مثال، اطلاعات دریافتی از اینترنت اشیا می تواند نحوه عملکرد برخی از اجسام متاورس را بر اساس آب و هوای فعلی یا سایر شرایط را تغییر دهد.
پیاده سازی اینترنت اشیا می تواند به طور یکپارچه دنیای سه بعدی را به تعداد زیادی دستگاه واقعی متصل کند. این امکان ایجاد شبیه سازی ها سریع در متاورس را فراهم میاورد. برای بهینه سازی بیشترمحیط متاورس، اینترنت اشیا امکان این را دارد تا از هوش مصنوعی و ماشین یادگیری برای مدیریت اطلاعاتی که جمع آوری استفاده کند.
چالش های متاورس:
متاورس هنوز در مراحل اولیه توسعه خود قرار دارد. برخی از چالش های آن عبارتند از احراز هویت و کنترل حریم خصوصی. در دنیای واقعی، شناسایی یک نفر اغلب دشوار نیست، اما از آنجایی که مردم با آواتار های دیجیتالی خود متاورس را طی می کنند تشخیص یا اثبات اینکه طرف مقابل کیست دشوار خواهد بود. به عنوان مثال، کاربران مخرب یا حتی ربات ها می توانند با تظاهر به شخص دیگری وارد متاورس شوند. سپس آنها می توانند از این موضوع برای آسیب رساندن به اعتبار یک کاربر یا کلاهبرداری از سایر کاربران استفاده کنند.
چالش دیگر متاورس، حریم خصوصی است. متاورس برای ارائه تجربه ای فراگیر به دستگاه های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی متکی است. این فناوری ها با قابلیت های دوربین و شناسه های منحصر به فرد می توانند در نهایت منجر به درز نامطلوب اطلاعات شخصی شوند.
نتیجه:
در حالی که متاورس هنوز در حال توسعه یافتن است، بسیاری از شرکت ها در حال بررسی پتانسیل آن هستند. در حوزه ارز های دیجیتال، دسنترالند (Decentraland) و سند باکس (Sandbox) پروژه های قابل توجهی هستند، اما شرکت های بزرگی مانند مایکروسافت، انویدیا و فیسبوک نیز درگیر این موضوع هستند. با پیشرفت فناوری های واقعیت های مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و هوش مصنوعی (AI)، احتمالا شاهد ویژگی های جدید و هیجان انگیزی در این جهان های مجازی و بدون مرز خواهیم بود.
